Ufo i latające talerze – test ogólnodostępnych frisbee od laików dla każdego

Zrobiło się ładnie, agility nam się znudziło, rower i bieganie jeszcze ciągle są na topie, ale co robić w domu? Sztuczki… no dobra, ale ile można? To startujemy z frisbee! Tylko co kupić? Nie wiem… niby ktoś mi jakieś tam doradzał, ale jak się psu nie spodoba ta zabawa? Nie ma co przepłacać na start i zostawać 'sprzętowcem’ markowych gadżetów, w końcu jesteśmy amatorami, co wymarzyli sobie zabawić się frisbee i piszę dla amatorów co lubią się bawić z psami – dla zwykłego właściciela psa, czyli każdego z nas- zatem robimy maraton po zoologicznych i oto efekty:

• Plastykowy dysk (niebieski) za całe 6 złotych z jednego z dyskontów, na sezonowej promocji produktów dla zwierzaków – takie same można kupić w każdym sportowym i dziecięcym. Pierwsze wrażenie? Trzaśnie w zębach na raz. Miejmy nadzieję, że tylko psa nie pokaleczy.
• Gumowy (fioletowy), leciutki i cieniutki dysk o specyficznym zapachu, który ma zachęcać psa do łapania. Koszt – 22zł w 'wypaśnej’ sieciówce zoologicznej. – Pierwsze wrażenie: to ma latać? Jakieś takie za delikatne… poza tym śmierdzi.
• Kauczukowy dysk albo z lanej gumy (zielony), stosunkowo ciężki, z przyjemnego tworzywa. Koszt w osiedlowym zoologicznym 26zł, na hali w hipermarkecie 32zł. Pierwsze wrażenie – rewelacja! Bezpieczny, solidny, czegoś takiego szukałam!

Zacznijmy od tego, że mistrzem rzucania to ja nie jestem, a Donner frisbee widział w TV o ile nie spał. No dobra, ale zaczynamy! Ciężko się jedną ręką rzuca, a druga robi zdjęcia. a szczęście M. nas poratował i nawet na kilka sweet foci się załapałam.

Które by tu wybrać?

Na początek zielony kauczukowy dysk – mój faworyt. Lata tragicznie… chyba jest za ciężki. Donner poleciał, złapał go składając w pół. Zanim mi go oddal odkształcił go na stałe, w efekcie czego dysk nie dość, że nie latał, to teraz jeszcze lata (o ile można tak to nazwać) krzywo. Tragedia. Najdroższy, a zarazem wydający się najfajniejszym dysk – tak naprawdę nie nadaje się do niczego. Niby bezpieczny, niby niezniszczalny, a stale odkształcił się po jednym złym złapaniu. – nie polecam.

Jako drugi dysk fioletowy – uczucia mieszane. Lata… no lata – trzeba nauczyć się nim rzucać, ale jak się człowiek nauczy lata fajnie. Donner za każdym razem jak go złapie, czuje się przez niego atakowany, bo przez dziurę w środku daje się włożyć w środek cała górną kufę przez co zasłania mu oczy. No ale jak się nauczyć nim rzucać, to nie jest zły i bezpieczny dla psa, aczkolwiek ewidentnie psu nie smakuje, bo go wypluwa. Podatny jest też na wiatr, i trzeba nim rzucać idealnie prosto, pod najmniejszym kątem, traci zdolność lotu, przekrzywia go i spada.

Mój długowłosy sportowiec

Ostatni niebieski dysk – coś co kupiłam tylko dlatego, że było tanie. Okazało się, że lata świetnie! Potrafi chwilę zawisnąć w powietrzu, nie jest podatny na podmuchy, nawet krzywo rzucony, potrafi się wyprostować w locie, a pies go pokochał. Fakt bardzo szybko pojawiły się pęknięcia w talerzu, ale psu to nie przeszkadza. Zostawiając mu do wyboru wszystkie trzy frisbee wybierze niebieskie, chcąc by oddał talerz na wymianę, za niebieski zostawi wszystko, natomiast niebieskiego nie odda póki sie nie huknie.

To co, zaczynamy?

Jak z tego wniosek? Albo ja nie umiem rzucać (co jest bardziej niż pewne), albo mój pies jest pierdołą (co jest nie wykluczone, bo kilka razy dysk spadł na niego, bo nie zauważył, że leci, lub trzymając jeden w zębach, złapał kolejny i czuł się oszukany, że nie wie gdzie ten drugi wyładował), albo wcale co droższe nie znaczy lepsze i chyba to jest wynik dzisiejszego testu. Fakt są to ogólnie dostępne frisbee, nie są to 'specjalistyczne’ z zawodów, ja z rzucania jestem słaba, a Donner zwinnością i skocznością Bordera nie grzeszy. Ale jakiś tam pogląd wyrabiają. Celowo nie podaję firm, bo nie ma o czym pisać. Z opisu i zdjęć, bez problemu znajdziecie i rozpoznacie te frisbee, gdybyscie któreś chcieli kupić. Oczywiście do pełnej zabawy powinnam mieć trzy takie same. Ale zależało mi na przetestowaniu, które będzie najlepsze dla Owczarka i już wiem, że kolejne kupię albo w sklepie sportowym, albo w dyskoncie niekoniecznie ze zwierzęcego stoiska – może być stoisko plażowe z zabawkami dla dzieci. Pozostaje teraz przeczytać jakąś książkę, obejrzeć kilka filmików instruktażowych i próbować się bawić. Może kiedyś będę miała okazję przetestować profesjonalne frisbee, ale na chwilę obecną musze się zadowolić tym co mam, a jak kiedyś dostane coś lepszego – podzielę się wrażeniami.

Pora na zdjęcia z naszych lotów: