Torga – naturalny i niezniszczalny gryzak dla psów

Będąc w Niemczech, nie mogłam odmówić sobie wejścia do sklepu zoologicznego. W planach mieliśmy nawiedzenie niemieckiego Maxi Zoo, ale zrezygnowaliśmy z tego, bo mamy niemal pod nosem polskie, choć jeszcze nie udało nam się do niego dotrzeć. Za to po drodze na targi już rok temu mijaliśmy wielki szyld do sklepu zoologicznego: Hundemaxx, a budynek obok Katzemaxx, ale nigdy nie było czasu, by tam zajechać. Aż do tego roku. Zdecydowaliśmy się więc zajrzeć z rana do psiego marketu, by zobaczyć, co tam ciekawego Niemcy mają dla psów i kupić Donnerowi jakiś drobiazg. Sklep okazał się marketem powierzchniowo niewiele mniejszym od Lidla tyle, że… trzypiętrowym (piwnica, parter i piętro). Zauważcie, że to był Hundemaxx, czyli jak się nie trudno domyśleć był to psi market. Koty miały oddzielny budynek obok. Tylko przekroczyliśmy próg marketu, a ja zapowiedziałam, że nigdzie dalej nie jadę: „M. jedź sam na targi, ja tu zostaję!” czułam się bowiem jak Sheldon w garderobie Wolowitz’a. Samego sklepu opisywała nie będę, bo po co się dołować? Oddzielne półki na BARF świeży, oddzielne lodówki na mrożony, oddzielna księgarnia tylko z książkami i poradnikami o psach, ściana kagańców (fizjologii, baskerville i kilka innych modeli dostępne we wszystkich rozmiarach do mierzenia), szelki chyba wszystkich firm, buty, pół piętra z samym żarciem… odzież dla przewodników… psie bibeloty…eh… wszystko to, co my kupujemy w ciemno w Internecie, tam jest na półkach. Nawet skóry, chyba owcze, jako alternatywa dla łóżeczek. Biegaliśmy po tym sklepie jak głupi, szukając ciekawostek, które kupimy Donnerowi. Na pierwszy rzut poszły karmy ekologiczne, których w Polsce poza wegańskim Yarrah nie dostaniemy. Ładowaliśmy, więc po kolei każdą puszkę, która miała oznaczenie BIO, a M. powtarzał mi tylko: „Masz się przyłożyć, jak będziesz o nich pisała, a jak będą niejasności, masz pytać zagraniczne jednostki”. Boże… pierwszy raz M. napalił się bardziej na artykuł na bloga niż ja. Nawet sugerował, że może sam coś napisze. Miło by było, ma dużo większe doświadczenie w pisaniu artykułów, ale ostatecznie nie wiem, czy mu się zechce do tego wrócić. Ale nie odbiegajmy od głównego tematu. Biegaliśmy po tym sklepie szukając ciekawostek, co M. znalazł od razu naprostowywałam go, że jest to samo w Polsce, w jakiej cenie ect. Obydwoje nie wiedzieliśmy, że znam takie szczegóły. Jestem z siebie dumna, bo dzięki temu wyhaczyliśmy coś ekstra, gdyż naszą uwagę przykuła Torga, a ja tym razem nie miałam gotowej odpowiedzi, co to jest. Niby coś mi świtało, ale poza tym, że kojarzyłam tę nazwę, nic więcej nie byłam w stanie powiedzieć. Zapadła więc szybka decyzja – bierzemy, co by to nie było. Tylko co to u licha jest? Oczywiście, jak to w Niemczech bywa, wszyscy mówią świetnie po niemiecku, ale po angielsku, czy po rosyjsku nikt. Ja się produkuje angielskim, M. sugeruje, że może rosyjski, a Pani ekspedientka nawija do nas po niemiecku. Aż nagle zaczynamy z M. głośno dyskutować po polsku, a Pani ni z tego, ni z owego, pyta nas łamaną polszczyzną, czy możemy rozmawiać po polsku. Tego się nie spodziewaliśmy, ale prawie zaczęliśmy wielbić Pana na środku sklepu za ten zbieg okoliczności. Pomimo lekkich problemów, w miarę szybko dowiedzieliśmy się czym jest Torga, Pani pomogła nam znaleźć kilka interesujących nas BIO produktów i po jakiejś godzinie spędzonej w sklepie zoologicznym i biedniejsi o 50Euro pojechaliśmy na targi.

Czym więc jest Torga?

Torga to bulwa, korzeń wrzośca drzewiastego rosnącego w górach Portugalii. Według zapewnień, naturalny, niemal niezniszczalny gryzak dla psów, każdej wielkości, bo i wielkości korzenia są różne. Stąd mój wpis, że kiedyś z Niemiec przywoziło się chemię, obecnie patyki dla psa – bo Torga w sumie to patyk.

Historia Torgi:

Rzeźbiarz Berno słynął ze swoich rzeźb, które wykonywał w korzeniu wierzby portugalskiej. Pewnego dnia, jego suka Bica ukradła mu jeden z korzeni i zaczęła go żuć. Kiedy rzeźbiarz ją znalazł, ze zdziwieniem stwierdził, że korzeń był niemal nienaruszony. Od tego czasu pies zyskał nową zabawkę, a Torga została nie tylko materiałem rzeźbiarskim, ale i gryzakiem dla psów.

I co więcej o niej mogę powiedzieć? Piątego maja 2012 roku, korzeń Torgi wygrał w konkursie „HundKatzeMaus” w kategorii gryzaków dla psów.

A my zaczynamy testowanie. Póki co, Donner wykazuje niewielkie zainteresowanie korzeniem. Kiedy mu podam, pogryzie go chwilę, po czym go zostawia. Sam korzeń jest bardzo twardy, gdzieś wyczytałam, że służy do robienia fajek. Dość specyficznie pachnie, szczególnie po zaślinieniu, ale nie jest to jakiś uciążliwy zapach. Jako zalety poza ścieraniem kamienia nazębnego, podaje się – działanie uspokajające – pies żując korzeń wycisza się i uspokaja, oraz stanowi świetne rozwiązanie dla szczeniąt, które lubą „ciumkać” i gryźć wszystko, co mają w zasięgu pyska, szczególnie, kiedy zostają same – świetna alternatywa dla butów. Co do ceny – ja zapłaciłam za niego 18Euro za rozmiar L, w Polsce jak dobrze poszukacie, znajdziecie je w cenie około 107zł, także trochę zaoszczędziłam, a co najważniejsze – sama sobie wybrałam idealną Torgę dla Donnera, bo każda Torga ma inny kształt, zamawiając w Internecie nie wiemy, co nam przyślą. Czy będzie zbliżony do jaja, czy rozgałęziony jak rozgwiazda. A mimo zapewnień producenta, że jest niezniszczalny, przypuszczam, że jakby Donner się wkręcił w torgowanie wszelkie wystające części, szybko zostałyby upiłowane przez zęby Donnera, (w końcu pamiętam, jak kości wołowe pękały w jego szczękach, jakby to były solone paluszki…). Przypuszczam, więc, że kupienie rozgałęzionej Torgi, skończyłoby się na tym, że musiałabym mniejsze kawałki powyrzucać, bo (tutaj jestem mocno zawiedziona) Torga, pomimo że jest gryzakiem i służy do oczyszczania zębów, jest niezdatna do spożycia przez psy. Trochę mi się to gryzie, więc trzeba pilnować, by pies nie upiłował sobie mniejszych części, które może zjeść. Zdecydowałam się więc na Torgę bulwiastą, której pies szybko nie zeżre. No i cóż? To chyba tyle na temat tego, czym jest Torga. Pożyjemy, zobaczymy i za jakiś czas podzielę się z Wami spostrzeżeniami na temat Torgi, jej zalet, wad i tego, czy warto było ją kupić. A już niedługo na blogu zagoszczą karmy ekologiczne – czyli coś, co lubię najbardziej: praca + hobby.

A Tyrion oczywiście musiał wbiec na zdjęcie 😛