KSC to nie wyrok — bardzo rzadka choroba znowu atakuje.

Nie tak dawno, bo dokładnie 24 dni temu napisałam artykuł o chorobach oczy owczarków w tym o przewlekłym powierzchownym zapaleniu rogówki (KSC) zwanym przeze mnie uczuleniem na słońce. Jeszcze wtedy na oczach mojego psa nie było najmniejszej zmiany, a ja byłam przekonana, że tak rzadka choroba nie powtórzy się u kolejnego owczarka. Jakim trzeba być pechowcem, aby mieć dwa z rzędu owczarki z dysplazją — chorobą w końcu popularną. Więc mogłoby się wydawać dwa owczarki jeden po drugim z KSC jest jak wygrana w totolotka przy kumulacji 50 000 000 000 PLN, ale jednak się zdarza. Może więc powinnam zagrać w totka z takim szczęściem? Ale po kolei:

Normalny człowiek nie widzi zmian

W poniedziałek dokładnie 20 lutego podczas zabawy z Donnerem, kiedy ten na mnie popatrzył z “pod byka” dostrzegłam pewną niepokojącą zmianę w oku. Dostrzegłam? Nie to chyba za dużo powiedziane, bo profesor musiał użyć dwóch aparatów, by dostrzec tę mikroskopijną plamkę. Ale chyba moja niezawodna intuicja jak zwykle uratowała mi psa. Po prostu wiedziałam, że coś z tym okiem jest nie tak. Zakłute? A może to grudkowe zapalenie trzeciej powieki daje o sobie znać? Alergia? Pocieszałam się, choć w głębi serca wiedziałam już, co to jest. Szybka decyzja, telefon do profesora, który jak zwykle mi nie wierzy (czemu weterynarze nigdy mi nie wierzą, kiedy do nich dzwonię, dopiero jak przekonają się naocznie, potwierdzają moje obawy… zamiast powiedzieć, że się mylę… A ja tak bardzo chciałam się mylić…) umówiłam się na sobotę i punkt 11 stawiłam się u profesora. Oczywiście według profesora było to nie możliwe, by tak rzadka choroba pojawiła się u kolejnego owczarka u jednej osoby. Po prostu przyszła spanikowana blondynka, przewrażliwiona, bo miała chorego na to psa. Ale nie… Profesor ogląda psa. Zakłada jedne okulary, wyciąga jakieś dziwne zaglądajki do oka, potem bardziej specjalistyczne i na koniec pyta:
-Jak Pani to dostrzegła?!
Trochę zbita z tropu, cały czas mając nadzieję, że to mój błąd i że dostrzegłam coś, czego nie ma, odpowiadam trochę żartobliwie by uspokoić samą siebie:
-No jak to jak? Przecież to widać. – I kuźwa sobie wykrakałam.

Bo widać owszem, malutką zmianę, początek choroby, w lewym oku, do zaobserwowania którego potrzeba specjalistycznego sprzętu. Stadium, tak początkowe, że nikt się z takim nie zgłasza, bo jest nie do zauważenia… ale jednak.

Zmiana jest w zaznaczonym obszarze

No nic… biorę się w garść — to nie wyrok. Mimo że u młodych psów choroba może przebiegać dużo szybciej. Budzik do końca dni zachował minimalną zdolność widzenia. U Donnera będą krople zapuszczane systematycznie, bo już nie popełnię tych błędów, które popełniłam u Budzika, kupię okulary, będę systematycznie go badać. Co to jest dodatkowe 150zł miesięcznie? Damy radę!

Wymieniamy z profesorem uwagi, jakie leki, jak postępować. Widać profesor ma w końcu odpowiedzialnego, świadomego pacjenta. W międzyczasie rzucam niedbale, że udało mi się to zdiagnozować dzięki publikacjom profesora, bo przeczytałam kilkakrotnie wszystkie, które znalazłam. Biedni studenci w około stoją lekko zbaraniali, chyba chcą się specjalizować w okulistyce i nagle okazuje się, że czasem przychodzą wyedukowani pacjenci i trzeba być kompetentym… tak sobie myślę. Oni czytają te publikacje, by zaliczyć kolokwium… ja pochłaniałam je jak biblię, szukając wskazówek, informacji i… otuchy.

Minus 80zł za wizytę, choć mama żartuje, że powinnam była targować się, by skasowali mnie za recepty, bo sobie sama zdiagnozowałam chorobę. Na odchodne upewniam się tylko, że okulary w tym przypadku — w przypadku młodego psa — są niezbędne i wiem już wszystko. Później po kropelki i tu pierwszy dobry znak, że nie będzie źle. Leki na zamówienie, są dostępne od ręki, bo farmaceutka miała zlecenie i wczoraj robiła i akurat jedną fioleczkę ma. Cud! I kolejne minus 110zł. Ale już po półgodzinie pierwsza seria kropli podana.

1. Ciloxan – P+L
   5 min przerwy
2. Dexamethason WZF – L
   5 min przerwy
3. Cyklosporyna + DMSO – P+L
   I tak trzy razy dziennie.

Fajnie nie? Ale co tam – 15 minut wcześniej wstanę, a moje życie będzie toczyło się od kropli do kropli. Ah… tęskniłam za tym, 3 lata bez takiego cyklu dnia były nudnymi. Ale nic — ważne, by zatrzymać chorobę jak najdłużej i się nie przejmować, bo to nie wyrok. Nawet jeśli w przyszłości jest wizja ślepoty. To cóż., mówi się trudno, a pies sobie poradzi.

Zdjęcie słabo to oddaje, ale tam jest malutka jaśniejsza plamka, która wzbudziła mój niepokój.

Gdybyście chcieli więcej przeczytać o tej chorobie, publikacje do pobrania: [PDF – 1 , PDF-2],  a dla zainteresowanych, naprawdę zachęcam do przeczytania artykułu o chorobach oczu owczarków, czasem warto zareagować wcześniej niż zbyt późno, tam też znajdziecie zdjęcia oczu Budzika w zaawansowanym stadium choroby, czyli to doczego nie mogę dopuścić tym razem.

Ps. A ja muszę kupić okulary. Ma ktoś  doświadczenie, który model najlepiej chroni przed promieniowaniem UV? Oczywiście jak Donner zacznie nosić podzięlę się z Wam wrażeniami z użytkowania tego cudacznego gażetu.

Zajrzyj również tutaj, a dowiesz się więcej o okularach, kiedy należy ja kupić, jak zapoznać z nimi psa i o chorobach psich oczu.:

• Choroby oczu moich owczarków
• Przewlekłe Powierzchowne Zapalenie Rogówki – to nie wyrok!
• Kupiłam okulary i co dalej?
• Testy okularów 

^{Cieszę się, że przeczytałaś/eś ten tekst i będzie mi bardzo miło, jeśli zostawisz po sobie ślad w formie komentarza. Zawsze chętnie poznam Twoją opinię na dany temat i z przyjemnością o tym podyskutuję. Będę też bardzo wdzięczna, jeśli podzielisz się tym tekstem ze swoimi znajomymi na Facebooku, czy Instagramie. Dzięki temu więcej osób tu dotrze i choć Zamerdani to miejsce na moje przemyślenia, myślę, że warto promować świadome, odpowiedzialne życie z psem, które staram się tu pokazać. Z góry dziękuję i bardzo, bardzo cieszę się, że tu zajrzałaś/eś.}