Klub Agresywnych Anonimowych Owczarków Niemieckich

Xena, Herkules i Donner – jak się chce, to da się dogadać i z psem i z sunią.

Dziś mieliśmy przyjemnośc spędzić ten upalny dzień nad rzeką w Końskowoli. Cudowne miejsce. Cisza, spokój, przesympatyczne towarzystwo. W końcu miał się kto zajmować Donnerem, a ja mogłam cykać foty. I tak w 4h zrobiło się ponad 700 zdjęć psów! A było kogo fotografować. Poza Donnerkiem byli z nami Xena i Herkules. Cieszę się, że Donner ma nowych kolegów. Byłam nawet niezywkle dumna z tego jak się zachowuje, ale nic nie trwa wiecznie. My to jednak mamy pecha… dosłownie. Co oduczę Donnera panicznego atakowania psów, bo nie każdy chce go zagryźć. Co uda nam się parę razy spotkać z psami i pobawić… zawsze… zawsze musi się na koniec pojawić niespodziewany owczarek, albo inny duży pies, z którym będzie bójka… I znowu cała praca od początku. Jeśli to się nie zmieni, nigdy nie uda mi się wyciągnąć Donnera na prostą. Eh… Efek dzisiejszego spotkania: “miejmy nadzieję, że to nie była żyła” – tak Donnerowa Ciotka Hela ratowała go przed owczarkiem, sama odnosząc rany. Donner natomiast ma niegroźne roźcięcie na głowie. Po prostu fatum, jakie jest prawdopodobieństwo, że na odludziu pojawi się niespodziewany pies? Jak jesteśmy z Donnerem  – 100%. Jednym słowem, jest nam pisane wieczne rzucanie się na inne psy, bo zawsze jakiś przypadkowy, anonimowy, agresywny owczarek się znajdzie i wszystko się zepsuje, co z trudem wypracujemy. Ale żeby nie było tak smutno, kilka radosnych fotek z wyjazdu. Bo oczywiście całe złe zajście było w momencie kiedy już miałyśmy wracać. Jak pech to pech. Najważniejsze, że wszyscy żyją, a cały wyjazd był bardzo udany, nie licząc rzeki krwi i zdechłego akumulatora w Don-Mobilu.

Pierwsze wejście do wody – szaleństwa nie było końca.

Xena i jej bezcenna mina: “Po jakiego grzyba przyprowadziliście tu Donnera?!”

Na szczęście Herkulesowi nie przeszkadzaliśmy.

Lessie Wróć – Donner też przepłynął rzekę.

A tu się bawimy

W brew pozorom, chłopaki lepiej dogadywali się między sobą, niż Donner i Xena.

Choć Herkules bał się trochę nieuważnego Donnera, który kilka razy po nim przebiegł.

Donner aportował patyki i ‘morską kapustę’

Tak dobrze się bawił, że nawet jak marzł i zaczynał się trząść (w końcu w rzece woda zimna) nie zamierzał z niej wychodzić.

Ale na szczęście udało nam się wyciągnąć go na słoneczko, żeby się trochę zagrzał.

Niestety z gorąca, szybko zaczynało chcieć mu się pić i wracał do wody.

A potem się tarzał

I robił głupie miny “Pańcia ja nie chcę wracać!”

Trochę się szkoliliśmy: sztuczka ‘czołgaj się’, w wykonaniu Donnera “pies paralityk”

Trochę pracowaliśmy: Donner został bernardynem i wynosił z rzeki chłodzące się napoje.

Był niesamowicie zadowolony z nowej fuchy

Ale potem ukradł butelkę i nie chciał oddać.

A ja uczyłam się robić zdjęcia w ruchu

Donner rekin

Widzicie ten szczery psi uśmiech?

Donner pirania i zdziwiony Herkules

Jestem delfinem!

Jeden i drugi chciał się bardzo bawić, ale żaden nie wiedział na czyich zasadach

P.S. Herkules: Ten mały, czarny przystojniak wyglądający z pyszczka jak miniaturka groenendael’a (czarny owczarek belgijski) z przyciętym ogonem i wykastrowany, w wieku około roku z haczykiem, pilnie poleca się do adopcji, bo jest w domu tymczasowym, ale z utęskieniem czeka na swoich ludzi. Jest niezwykle całuśny i przytulaśny.

Herkules